Węglowodany - cukry, głównie proste czyli glukoza, fruktoza ale również cukry złożone.
Składniki mineralne - znaczących jest ok. 28. W miodach spadziowych znacznie więcej niż w nektarowych.                                                                                                                                                     Kwasy - występuje cała gama organicznych i nieorganicznych. Odczyn miodu jest zdecydowanie kwaśny. Jednakże ze względu na duże stężenia cukrów smakowo słabo wyczuwalny.
Enzymy - są to substancje białkowe, biologicznie czynne. Wrażliwe na wysoką temperaturę. Spośród nich dwa decydują o antyseptycznym działaniu miodu (lizozym, oksydaza glukozy). Związki fenolowe - w tym flawonoidy.
Substancje o charakterze hormonalnym - cholina i acetylocholina.
Inne - pyłki kwiatowe, olejki eteryczne, barwniki, produkty enzymów i inne.
Własności antybiotyczne miodu są efektem:
- dużego stężenia cukrów,
- obecności kwasów organicznych,
- zawartości enzymów - szczególnie oksydazy glukozy i lizozymu,
- innych substancji pochodzących z roślin bądź spadzi. 
Aby doświadczyć dobroczynnego wpływu miodu na organizm człowieka, należy go spożywać ciągle.

Miód wtedy jest lekarstwem, gdy staje się pożywieniem.